ناصرالدین شاه را باید هنرمندترین شاه دوران قاجار به شمار آورد. وی علاوه بر آنکه ید طولایی در هنر عکاسی داشت و گاه و بیگاه از زنان دربار و حرمسرای قاجاری عکاسی می کرد در سرودن شعر و کشیدن نقاشی نیز از تبحر خاصی برخوردار بود.

آنگونه که تاریخ روایت می کند یکی از علائق اصلی ناصرالدین شاه نقاشی بوده است. اسناد و مدارک حاکی از آن هستند که ناصرالدین شاه قاجار از کودکی و نوجوانی به هنر و به ویژه، نقاشی علاقه وافری داشت، نقاشیهایی که از زمان ولیعهدی او در دست است، گویای این مدعاست.

امشب هم در ساعت هشت از ظهر گذشته باید برویم تماشاخانه ... در ساعت هشت با امپریال پاپف و مجدالدوله توی کالسکه نشسته راندیم برای تماشاخانه ، عزیزالسلطان {ملیجک } را هم از جلو فرستادیم رفت تیاتر . این تماشاخانه را از قدیم در عده بسکویچ که حاکم اینجا بوده ساخته اند ، خوب تماشاخانه ای است ، سن خوبی دارد و پرده های خوبی دارد

هفتم محرم الحرام 1306 قمری بود و ناصرالدین شاه در کتاب خاطراتش اینگونه نوشته که : تعزیه اول {ماجرای} سلیمان شد وقتی که سلیمان حیوانات را خواست که آمدند ، میمون ها پیش آقا دایی را با چهار خرس و یک دانه بزرگ و یک دانه وسط و یک دانه کوچک در آبدارخانه داشتیم .

از زمان اختراع گرامافون که در ابتدا با نام «فونوگراف» به بازار آمد تا ورود آن به تهران، چندان زمان نبرد. این دستگاه وسیله ای بود که صدا را ضبط و دوباره پخش می کرد و در تهران به نام «حبس الصوت» یا «حافظ الصوت» نام برده می شد.با روی کار آمدن مظفرالدین شاه، گرامافون از استفاده شخصی شاه خارج شد و رفته رفته پا به خانه درباریان گذاشت. اولین صدایی که از صفحه ...

ملیجک توپ {مشقی} کوچکش را چند روز آورده بود . پیش از افطار توپ در می کرد . دور روز اکثر مردم از بیرون و اندرون پیش از توپ افطار ، به هوای توپ ملیجک روزه شان را خوردند . این یادداشت های روزانه ناصرالدین شاه به خوبی احوالات ملیجک را نشان می دهد

این که آش سرخه حصار یا آش قجری چرا تبدیل به جشن سالانه شد و این که این ماجرا از کجا شروع شد از ماجراهای با مزه شاه خلاق و بی خیال قجری است .

از تفریحات دیگری که در زمان «فتحعلی‌شاه» رواج داشت، همان مسابقه‌ی «نرم‌تنی» بود که قبلأ به آن اشاره کرده‌ایم. شاه دستور می‌داد که پارچه‌ی مقاوم و پلاستیک مانند بزرگی را در سالن قصر پهن کنند و روی آن ابریشم خرد شده بریزند.

این شاه به هنرهای مستظرفه علاقه داشت و شاید به همین دلیل بود که با سفر به فرنگ و الگو برداری از آنجا می‌خواست دارالخلافه اش را هم آبرومند نماید. مگر طهران چه کمتر از سن پطرزبورگ و پاریس و لندن داشت؟

از اوایل سلطنت مظفرالدین‌شاه در 1314 قمری عبداله میرزا در بالاخانه‌های دارالفنون عکاسخانه‌ای دایر کرد و فن عکاسی را متداول کرد. بسیاری از عکاس‌های بعدی از شاگردان وی بوده‌اند.

ناگاه دیدم که ناصر الدین شاه پاسخ عجیبی داد که ملکه انگلستان واطرافیان او را به حیرت انداخت

دورنمای عمارت شهرستانک در کرج و ییلاق تابستانی ناصرالدین شاه

یواش یواش گربه هم اسباب حسد و بخل درباری ها شده بود. در حالی که گربه بیچاره نه داخل پلتیک بود و نه به کسی کاری داشت، شاه بود که برحسب اتفاق گربه یی را دوست می داشت و با او مانوس بود.

اسکناس یک تومانی رایج در دوره ناصرالدین شاه را مشاهده میکنید.

میرزا تقی خان فراهانی معروف به امیرکبیر، یکی از بزرگترین شخصیتها و رجال سیاسی ایران در عهد قاجاریه می باشد که مقارن با سلطنت ناصرالدین شاه قاجار به مقام صدارت وی رسید و و از بزرگترین وزرای ایران محسوب میشود.

کتاب «امیرکبیر و ناصرالدین‌شاه» در سرای اهل قلم موسسه خانه کتاب رونمایی می‌شود. این کتاب تالیف سیدعلی آل‌داود است.

در دوره ناصرالدین شاه با توجه به توسعه ارتباطات ایران با اروپا، تمبرهای پستی در اشکال گوناگون تهیه شد

«میرزا محمد تقی‌خان فراهانی» (زاده: ۱۱۸۶ اراک، درگذشته:۲۰ دی ۱۲۳۰ کاشان) مشهور به امیرکبیر، یکی از صدراعظم‌های ایران در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار بود.

امیرکبیر بر فرد فرد هر ایرانی منت دارد و حق آن است که به نیکی از او یاد شود و از وطن‌پرستی و ضد اجانب‌بودنش سرمشق بگیریم و به عنوان یک فرزند راستین مردم ایران او را مورد احترام قرار دهیم...

عکس از ناصرالدین شاه که با حالتی مقتدر در میان درباریان ایستاده است. زیر عکس آمده: «تمثال مبارک همایون روحنا فدا در باغ دوشان تپه در روز ورود بدارلخلافه از سرخه حصار که مراجعت از سفر فیروز کوه و سوادکوه است».